सामान्यकाळातील २६ वा सप्ताह
बुधवार दिनांक १ ऑक्टोबर २०२५
“जो कोणी नांगराला हात घातल्यावर मागे पाहतो तो देवाच्या राज्याला उपयोगी नाही."
"No one who puts his hand to the plough and looks back is fit for the kingdom of God."
बाळ येशूची संत तेरेझा
- कुमारिका (१८७३-१८९७)
खरे मोठेपण मोठमोठ्या गोष्टी करण्यात नसून छोट्या छोट्या गोष्टी मोठ्या मनाने करण्यात आहे हे तिने आपल्या जीवनाद्वारे दाखवून दिले व साध्याभोळ्या लोकांसमोर एक आगळावेगळा आदर्श उभा केला. "एका आत्म्याची कहाणी" या आत्मचरित्रात्मक लिखाणात तिने ही सत्ये नमूद केलेली आहेत. कोणत्याही गोष्टीविषयी चिंता करू नये, कुरकूर करू नये, आपण सहन करीत असलेले दुःख मुकाट्याने सोसावे, जे आपल्याशी तुसडेपणाने वागतात त्यांना विशेष प्रेम दाखवावे, हसत खेळत सर्वांशी मिळून मिसळून वागावे हे तिच्या जीवनातील काही महत्त्वाचे मूलमंत्र होते.
ख्रिस्तसभा आज विनम्र, बालसदृश्य मनोवृत्ती व प्रीतिने ओतप्रोतभरलेली बाळ येशूची संत तेरेजा हिचा सन्मान करीत आहे. देवावरील निखळ प्रेम व बाळ येशूविषयी महान भक्ती ह्यामुळे संत तेरेजाचे जीवन प्रार्थनामय बनले. मिशन विभागात कार्यकरणाऱ्या सर्व धर्मगुरुंना आणि मिशनऱ्यांना त्यांचे सेवाकार्य करण्यास प्रेरणा व बळ मिळावे म्हणून संत तेरेजाने आपले संपूर्ण जीवन प्रार्थना व त्याग करण्यात घालविले. संत तेरेजाचा आदर्श समोर ठेवून, नम्र, प्रेमळ आणि प्रार्थनामय जीवन जगण्यासाठी आपण मध्यस्थी करु या.
पहिले वाचन :नहेम्या २:१-८
वाचक :नहेम्या या पुस्तकातून घेतलेले वाचन
"महाराजांची मर्जी असली तर माझ्या पूर्वजांच्या कबरा असलेल्या नगराला मला पाठवा म्हणजे मी ते बांधीन."
अर्तहशश्त राजाच्या कारकीर्दीच्या विसाव्या वर्षी निसान महिन्यात राजापुढे द्राक्षरस ठेवलेला होता तो मी उचलून राजाला दिला. यापूर्वी मी कधीही त्याच्यासमोर खिन्न दिसलो नव्हतो. राजा मला म्हणाला, “तू आजारी नसून तुझे तोंड का उतरले आहे ? तुझ्या मनाला काहीतरी खेद होत असला पाहिजे." तेव्हा मी फार भ्यालो. मी राजाला म्हणालो, “महाराज चिरायू होवोत !” माझ्या वाडवडिलांच्या कबरी जेथे आहेत ते नगर उजाड पडले आहे, त्याच्या वेशी अग्नीने जळून गेल्या आहेत, तर माझे तोंड का उतरावयाचे नाही ? राजाने मला विचारले, तुझी विनंती काय आहे? तेव्हा मी स्वर्गीच्या देवाची प्रार्थना करून राजाला म्हटले, “महाराजांची मर्जी असली आणि आपण आपल्या दासावर प्रसन्न असला तर यहुदा देशी, माझ्या पूर्वजांच्या कबरी असलेल्या नगरालामला पाठवा, म्हणजे मी ते बांधीन.” (राजाजवळ राणी बसली असता) राजा मला म्हणाला, “तुझ्या प्रवासाला किती दिवस लागतील आणि तू केव्हा परत येशील ?” नंतर तू मला पाठवण्याचे राजाच्या मर्जीस आले आणि मी मुदत ठरवून त्याला कळवली. मग मी राजाला म्हणालो, “महाराजाच्या मर्जीस आल्यास मी यहुदा देशी पोहोचेपर्यंत महानदीच्या पश्चिमेकडील प्रदेशातून जाऊ देण्याविषयी तेथला अधिपती आसाफ यास असे पत्र द्यावे, मंदिराच्या गढीच्या दरवाजासाठी, शहराच्या कोटासाठी आणि मी जाऊन राहीन त्या घरासाठी तुळ्या काढण्यासाठी त्याने मला लाकडे दयावी.” माझ्या देवाचा वरदहस्त माझ्यावर होता म्हणून राजाने माझी मागणी मान्य केली.
प्रभूचा शब्द.
सर्व : देवाला धन्यवाद.
First Reading :Nehemiah 2:1-8:
In the month of Nisan, in the twentieth year of King Artaxerxes, when wine was before him, I, Nehemiah, took up the wine and gave it to the king. Now I had not been sad in his presence. And the king said to me, "Why is your face sad, seeing you are not sick? This is nothing but sadness of the heart." Then I was very much afraid. I said to the king, "Let the king live for ever! Why should not my face be sad, when the city, the place of my fathers' graves, lies in ruins, and its gates have been destroyed by fire?" Then the king said to me, "What are you requesting?" So prayed to the God of heaven. And said to the king, "If it pleases the king, and if your servant has found favour in your sight, that you send me to Judah, to the city of my fathers' graves, that I may rebuild it." And the king said to me (the queen sitting beside him), "How long will you be gone, and when will you return?" So it pleased the king to send me when I had given him a time. And I said to the king, "If it pleases the king, let letters be given to me for the governors of the province Beyond the River, that they may let me pass through until I come to Judah, and a letter to Asaph, the keeper of the king's forest, that he may give me timber to make beams for the gates of the fortress of the temple, and for the wall of the city, and for the house that shall occupy." And the king granted me what I asked, for the good hand of my God was upon me.
This is the word of God
Thanks be to God
प्रतिसाद स्तोत्र १३७:१- २,३,४-५,६
प्रतिसाद : जर मी तुझी आठवण ठेवली नाही, तर माझी जीभ माझ्या टाळूला चिकटो.
१ बाबेलच्या नद्यांजवळ आम्ही बसलो,
तेथे आम्हांला सियोनची आठवण झाली,
तेव्हा आम्ही रडलो. तेथील वाळुजांच्या फांद्यांवर
आम्ही आपल्या वीणा टांगून ठेवल्या.
२ कारण तेथे आमचा पाडाव करणाऱ्यांनी
आम्हांला गाणी गावयाला सांगितले,
आमचा छळ करणाऱ्यांनी आम्हांला
त्याची करमणूक करावयाला सांगितले,
ते म्हणाले, आम्हांला सियोनचे एखादे
गाणे गाऊन दाखवा.
३. आम्ही परक्या स्थळी परमेश्वराचे गाणे कसे गावे ?
हे येरुशलेम, जर मी तुला विसरलो तर
माझा उजवा हात आपले कौशल्य विसरो.
४ जर मी तुझी आठवण ठेवली नही,
जर मी येरुशलेमला माझ्या आनंदाच्या मुख्य
विषयाहून अधिक मानले नाही,
तर माझी जीभ माझ्या टाळूला चिकटो.
Psalm 137:1-2, 3, 4-5, 6
O let my tongue cleave to my palate if I remember you not.
By the rivers of Babylon
there we sat and wept,
remembering Sion;
on the poplars that grew there
we hung up our harps. R
For it was there that they asked us,
our captors, for songs,
our oppressors, for joy.
"Sing to us," they said,
"one of Sion's songs." R.
O how could we sing
The song of the Lord
on foreign soil?
If I forget you, Jerusalem,
let my right hand wither! R
O let my tongue
cleave to my palate
if I remember you not
if I prize not Jerusalem
as the first of my joys! R
जयघोष
आलेलुया, आलेलुया!
माझ्या देवा, तुझ्या वाटा मला प्रकट कर,
तू आपल्या सत्पथाने मला चालव.
आलेलुया!
Acclamation:
Alleluia:
R. Alleluia, alleluia.
I count everything as loss, because of the surpassing worth of knowing Christ Jesus my Lord and be found in him.
R. Alleluia, alleluia.